و اکنون ابراهیمی و اسماعیلت را به قربانگاه آورده ای. اسماعیل تو کیست؟ چیست؟ مقامت؟ آبرویت؟ شغلت؟ پولت؟ خانواده ات؟ ماشینت؟ علمت؟ درجه ات؟ خانه ات؟ هنرت؟ تت؟ لباست؟ نامت؟ نشانت؟ جوانیت؟ زیباییت؟ و
من نمی دانم؟ این را باید خود بدانی و خدایت. من فقط می توانم نشانی هایش را به تو بدهم. آن چه تو را در راه ایمان ضعیف می کند، آن چه تورا در راه مسئولیت به تردید می افکند. آنچه دلبستگی اش نمی گذارد پیام حق را بشنوی و حقیقت را اعتراف کنی.آن چه تو را به توجیه و تاویل های مصلحت جویانه و به فرار می کشاند و عشق به او کور و کرت می کند. و بالاخره آن چه برای از دست ندادنش همه دستاوردهای ابراهیم وارت را از دست می دهی، او اسماعیل توست.اسماعیل تو ممکن است یکفرد باشد یا یک شئی یا یک حالت یا یک وضع و یا حتی یک نقطه ضعف! تو خود آن را هر که هست و هر چه هست باید به منی آوری و برای قربانی انتخاب کنی!
برگرفته از کتاب حج دکتر علی شریعتی
درباره این سایت